-
1 rozstr|oić
pf — rozstr|ajać impf Ⅰ vt 1. (rozdrażnić) to upset, to unhinge [osobę]- byli rozstrojeni brakiem wiadomości they were perturbed a. put out by the lack of news2. (spowodować rozregulowanie instrumentu) to put [sth] out of tune- mam rozstrojone skrzypce my violin is out of tuneⅡ rozstroić się — rozstrajać się to be out of tune- fortepian się rozstroił the piano is out of tuneThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozstr|oić
См. также в других словарях:
rozstroić — dk VIa, rozstroićstroję, rozstroićstroisz, rozstroićstrój, rozstroićstroił, rozstroićstrojony rozstrajać ndk I, rozstroićam, rozstroićasz, rozstroićają, rozstroićaj, rozstroićał, rozstroićany 1. «doprowadzić do rozstroju, spowodować rozstrój,… … Słownik języka polskiego
